[011] Odmowa: zwyciestwo-bywa-porazka

     - Tak, oczywiście, rozumiem – odpowiedziała do czarnej komórki. – Mhm, dobrze, nie ma problemu. Dziękuję za informację, do widzenia. 

     Strażniczka nacisnęła migający czerwienią obrazek słuchawki, rozłączając się. W tym samym momencie w otwartych drzwiach jej pokoju pojawiła się Wanilia. Na jej ustach widniał ciepły uśmiech.

     - Id, spotykamy się w kawiarni. Idziesz? – zapytała.

     - Jasne. Jeszcze tylko wykonam jeden telefon – westchnęła czerwonowłosa.

     Wanilia spochmurniała.

     - Coś się stało? – W jej głosie brzmiała nutka niepokoju, ale Idariale zobaczyła w oczach strażniczki niepewność.

     - Nic. Sprawa więźnia, którego właśnie miałam sądzić, została oddalona. Powróci do nas dopiero po dłuższym czasie. Muszę powiadomić archiwum – wyjaśniła, wzruszając ramionami, po czym uśmiechnęła się lekko. – Zaraz do was przyjdę.

     Wan weszła do pokoju i usiadła na czarnej kanapie z czerwonymi, puszystymi poduszkami.

     - Poczekam na ciebie. – Z rozkoszą zatopiła się w miękkości mebla. – Uwielbiam tę kanapę – dodała.

     Idariale zaśmiała się krótko i cicho, jak to miała w zwyczaju, po czym jeszcze raz sięgnęła po telefon i wykręciła numer archiwisty.

~~*~~

Moore z bloga zwyciestwo-bywa-porazka.blogspot.com zrezygnowała z oceny, planując zgłosić się później – po poprawieniu rozdziałów.