[041] Odmowa: i-am-not-perfect-but-who-is

Dębowe drzwi trudno nazwać lekkimi, a jednak komuś udaje się je otworzyć tak gwałtownie, aż z potwornym hukiem odbijają się od ściany.

– Cześć, Wanilio! Zastanawiałam się czy...

Maera Fey milknie, widząc kto, a raczej co, siedzi w skórzanym fotelu szefowej. Skąd tu się wziął wór kartofli?

Zaintrygowana, zbliża się do biurka. Na mahoniowym blacie znajdują się dwa zwitki papieru. Pierwszy zna doskonale. To informacja, którą naczelniczka zostawiła dla potencjalnych petentów, leży tu już chyba od wieków. Ale ta druga kartka... Zdaje się, że to coś nowego...

– "Naczelniczka Wanilia udała się na urlop" – czyta na głos. – "Do czasu powrotu będzie ją zastępował pan Worek."

Asystentka społeczna sceptycznie spogląda na wór kartofli.

– Dobra, co za żartowniś to wymyślił? – pyta. – I gdzie jest Wanilia?

Pan Worek jakoś nie kwapi się z odpowiedzią. Maera Fey wzdycha. Już zamierza coś powiedzieć (zapewne jakieś przekleństwo), kiedy jej wzrok pada na pozostawione na biurku teczki. Dziewczyna uśmiecha się drapieżnie.

– Hej, panie Worku. Nie będzie miał pan nic przeciwko, jeśli zaopiekuję się aktami z wolnej kolejki, prawda?

Wór kartofli nie uznaje za stosowne przerwać ciszy.

– Milczenie jest zgodą! – wykrzykuje asystentka, po czym chwyta papiery i ucieka z gabinetu. W biegu przegląda dane swych nowych ofiar klientów.

Caroline oraz jej i-am-not-perfect-but-who-is zapowiadają się nader obiecująco. Ich przewiny są trywialne, a co za tym idzie, łatwe do korekty. Oto przypadek w sam raz dla początkującej asystentki społecznej. Maera Fey w myślach już zaciera ręce. Niestety, nagle dostrzega coś potwornego. Petentka złamała ósmy punkt kodeksu karnego, w związku z czym nie można rozpatrzyć jej sprawy!

 – No nie! A już się zdążyłam napalić!

Nie zwalniając kroku, ciska akta do kosza z napisem: "IZOLATKA".

Trafienie za trzy punkty.

 _________________________________________

Brak linku do ocenialni.