[046] Ocena: prosektorycznie

Kolejne akta trafiły w ręce zmęczonej strażniczki. Padała z nóg – nie z powodu natłoku lekcji, nauki czy pracy w więzieniu, ale choroby, która od kilku dni ją wykańczała. Była przyzwyczajona, że dwa razy do roku chorowała i, niestety, ten moment nadszedł teraz, w okresie najintensywniejszego szkolnego czasu. No ale cóż, nikt nie jest w stanie zmienić tego, co ma być, nieprawdaż?

Oskarżająca: Nersi

Oskarżona: prosektorycznie

Pobieżny ogląd więźnia

Miałam duży problem z zapamiętaniem adresu. Próbowałam wpisać go sama, bez kopiowania, i dopiero za trzecim razem udało mi się to jakoś ogarnąć, że tak się wyrażę. Może to z powodu moich aktualnie opóźnionych reakcji – niektóre informacje do mnie nie docierają, ale nie jest łatwy. W Wordzie podkreśliło mi się na czerwono, przez co myślałam, iż wpisałam coś nie tak. Aczkolwiek, kiedy drugi raz wystukiwałam kolejne przyciski na swojej klawiaturze, również pojawiła się niezbyt lubiana przeze mnie linia. Dowodzi to niestwierdzonemu pochodzeniu adresu. To przekonanie nasiliło się, gdy po wpisaniu go w Google, wyniki dotyczyły tylko Waszego bloga. A znaczenie? Przepuszczam, że pochodzi od słowa prosektorium, bo tak naprawdę nic innego tutaj nie pasuje. Dom pogrzebowy, jakaś kostnica… Skojarzenia nie są kolorowe, wzbudzają we mnie raczej ponure uczucia, co jest logiczne i zrozumiałe (w tym przypadku).

Co mi się podoba? Jest twórczy, taki neologizm powstały na bazie rodziny wyrazów. Po polsku. Ta śmierć, cmentarz, trupy, które kojarzą mi się z adresem nie wpływają korzystnie na mój i tak już zły humor, jednak kierują moje myśli w jedną stronę. Nie są chaotyczne – jedno słowo jako adres sprawia, że czytelnik nie zastanawia się zbytnio nad jego sensem, ponieważ zaczyna być oczywisty. Mam nadzieję, iż to, co znajdę na stronie będzie wiązało się z pierwszym odczuciem po przeczytaniu słowa prosektorycznie.

Słowa na belce bardzo przypadły mi do gustu. Nie wiem dlaczego, gdyż mój zwyczajny optymizm nie obejmuje tematyki śmierci, zła, zagubienia i tak dalej. Jednak moja łepetynka zaczyna myśleć nad sensem tegoż oto zdania. Biję brawo autorce/autorom – niełatwo obudzić mój mózg, gdy jest odurzony antybiotykiem.

Otwieram bloga i widzę szablon, nad którym będę zachwycała się już za moment…

9/10

Ubiór więźnia

Mam napomknięte, że szablon główny został wykonany przez DepressedSuicide. To tak jakbym oceniała jeden z jej wytworów, więc jeśli pojawią się jakieś zwroty skierowane bezpośrednio do niej – niech reszta załogi mi to wybaczy, jednak to jest pierwsza analizowana praca.

Kolorystyka jest genialna. Czy ja kiedyś już wspominałam, że uwielbiam granat? I niebieski? I wszystkie możliwe odcienie tego koloru? Cóż, jeśli nie (w co wątpię) to oznajmiam to teraz. Ta półprzezroczysta czerwień widoczna na nagłówku, czerń, szarość, biel… Wszystko do siebie pasuje. Odpowiednio wyważone poszczególne części bloga, zaintonowane określonymi kolorami się nie gryzą.

Nagłówek – jestem psychofanką tych tworzonych z PNG’sów. Jak dla mnie są to najbardziej estetyczne, wtapiające się w całość grafiki i przychylne widzowi obrazki, jakie tylko istnieją w internecie. Powycinanymi grafikami można zrobić wszystko – oczywiście, jeśli się je odpowiednio do siebie dopasuje (chociaż nawet te niedopasowane wyglądają fajnie). Tutaj jest naprawdę dobrze. Jakiś kościotrupek, dziewczyna (wyglądająca strasznie podobnie do tej z filmu Ring, brrr), ślaczki, ciekawa, lekko urozmaicona tekstura. Właściwie to nie mam się zbytnio czego przyczepić.

Bardzo podoba mi się fakt, iż nagłówek łączy się bezpośrednio z tłem zewnętrznym. Chociaż ujmę to inaczej – kolor główny, ten ciemnoniebieski, użyty w grafice jako niejakie tło idealnie wiąże się z odcieniem wybranym na palecie w ustawieniach. Szukam miejsca, w którym ta górna część styka się z normalnie wgranym tłem i nie jestem w stanie go znaleźć. To oczywiście dobrze, jakby ktoś nie rozumiał.

Wewnętrzne aspekty bloga również ładnie dobrane. Ten niebieski jest urozmaicony ledwo widocznymi, minimalnie jaśniejszymi wzorkami, dzięki czemu tylny obrazek (tak, chodzi mi o tło, nie chce po prostu ciągle powtarzać tego słowa) nie wygląda jak zrobiony w Paincie, z czym ostatnio się spotkałam (i wyśmiałam, tak dla ścisłości).

Czcionki dopasowane w dwóch odcieniach – różniących się właściwie tylko nasyceniem samej barwy, pochodzą raczej z jednej palety koloru niebieskiego. To jest na tyle dobre rozwiązanie, że się ze sobą nie gryzą. Nie ma widocznej strasznej różnicy.

Może coś, co mi się nie podoba? Tak, znalazłam coś takiego.

Chodzi mi o układ tekstu – w ramce po lewej, przy tym wstępie bloga zdania ustawiłabym na środku albo wyjustowałabym je. Dlaczego? Ponieważ, skoro już czepiamy się najmniejszych szczegółów, nieładnie to wygląda, gdy tekst przechyla się na tą jedną stronę, a druga – jak się na nią patrzy – była jakby postrzępiona, pogryziona przez jakiegoś psa lub coś podobnego (dziwne skojarzenia, wiem). KLIK.

Szczerze mówiąc uważam również, że inna czcionka na samą datę jest niepotrzebna. Reszta jest dobrana bardzo fajnie, ale ta mi tutaj nie pasuje.

8,5/10

Przesłuchanie

Tą kategorię podzielę na poszczególne autorki, dzięki czemu ja sama uniknę całkowitego bałaganu. Z góry przepraszam, że nie skomentuję każdej wykonanej pracy – widziałam wszystkie, po kolei je przeanalizowałam w mojej głowie, jednak po prostu moje opinie się przy większości pokrywają. Nie chcę pisać bez przerwy tego samego, ale innymi słowami.

DepressedSuicide

Pierwsza praca: szablon ciemny, mroczny, ale właściwie innego się nie spodziewałam. Kościotrup (wygląda jakby tańczył), jakieś dwie panie: jedna patrzy na czytelnika, druga gdzieś tam daleko poza horyzont. Ramki, czerwień na teksturze, chińskie/japońskie znaczki oraz ledwo widoczny tekst, w kolorze bardzo podobnym do tła przeważającego na szablonie. Wszystko w tonacji szarość-czerń-czerwień, ewentualnie dodatki bieli na nagłówku.

Co mi się podoba?

Estetyka, minimalizm późniejszej części szablonu, brak krzykliwych barw, ciemne odcienie widoczne we wszystkich możliwych ramkach, trzymanie się schematu kolorystycznego. Dodatkowo sam układ grafik jest interesujący, dawno nie spotkałam się bliżej z takim typem pracy.

Co mi się nie podoba?

Sam dół szablonu, gdzie ten sławetny napis Technologia Blogger niszczy wygląd, jednak to jest minimalny element, nie ma się właściwie czym przejmować.

Druga praca: PNG’sy. Nie mogę pobrać pliku. Kompletnie nie pokazuje mi się ta strona, na której załadowałaś plik do pobrania. Na szczęście widziałam szablon, więc również użyte grafiki. Ten kościotrup jest genialny.

Trzecia praca: wybrałam szablon. Jasny, cóż za odmiana. Aczkolwiek – jest piękny, zakochałam się w tym wytworze Twojego programu graficznego i wyobraźni. Dwa PNG’sy, które użyłaś sama mam w swojej kolekcji grafik i bardzo często je otwieram. Ale wróćmy do szablonu: karty, dużo kart, zdjęcie jakiejś dziewczyny, oprawki okularów, dymek z napisem, słowo na środku nagłówka, subtelna, wyciszająca tekstura z delikatnymi wzorami plam i kwiatów. Kolory beżu i jasnoniebieskiego, tło wewnętrzne na tej samej bazie, co aktualna grafika na stronie głównej bloga. Proste, ciekawe, aluzyjne i takie lekkie.

Co mi się podoba?

Wszystko! Od kolorystyki po wykorzystane obrazki.

Co mi się nie podoba?

To samo, co przy poprzednim szablonie, ale nie działa to w żaden sposób na minus.

Czwarta praca: zamówienie, szablon. Justin Bieber – nie, Nersi nic do niego nie ma, ale ilość blogów o nim ją po prostu przeraża. Nagłówek to Justin, Justin, jakaś dziewczyna, ponownie użyte ramki, motylki, medalik, brak widocznej tekstury, ciekawy tekst.

Co mi się podoba?

Kolory – akcje, które użyłaś bardzo fajnie uwydatniają ważne elementy poszczególnych zdjęć, są wyraźnie, mają dobrze pozaznaczane kontury. Oprócz tego jest kolorowo, tak zabawnie, czego się nie spodziewałam.

Co mi się nie podoba?

Dół szablonu jest taki nijaki przy tej górze. Minimalistyczny, na niego nie zwraca się uwagi. Jest duża przepaść pomiędzy nagłówkiem a resztą bloga. Nie przypadło mi to jakoś do gustu.

Cuddly

Pierwsza praca: nie widzę poglądu – chyba skończył się hosting (albo w ogóle go nie umieszczałaś), a nie mogę pobrać pliku. Ta sama sytuacja, co przy PNG’sach poprzedniej autorki.

Druga praca: znowu to samo, co wyżej. Kurde no, wkurzyłam się.

Trzecia praca: tak, nareszcie widzę coś od Ciebie. Chodzi mi o podgląd do szablonu, na którym widnieje Leighton Meester. A więc: dwa zdjęcia owej gwiazdy, fragment jakiejś grafiki, na której widoczne jest drzewo, może nawet jest ich tam więcej, zdanie po angielsku i coś przypominającego płomienie ognia.

Co mi się podoba?

Konstrukcja ramek, zdjęcia użyte do nagłówka.

Co mi się nie podoba?

Jest mało elementów i według mnie porozkładałaś je na zbyt duży obszar. One na siebie nie zachodzą, tak jakby jedno było obok drugiego. Nie jestem przekonana do tego rozwiązania, wygląda to dziwnie. Na dodatek kolory – to jakaś taka akcja jest? Ta szarawa zasłona tłumi wszystkie intensywne barwy, które mogłyby być widoczne na szablonie.

alatum.

Pierwsza praca: nagłówek. Bardzo, bardzo fajny. Praca zrobiona na podstawie czterech kół, w każdym z nich znajduje się inne zdjęcie. Wszystkie jednak mają coś ze sobą wspólnego, nie są to przypadkowe grafiki wzięte niewiadomo skąd.

Co mi się podoba?

Czcionka zdań wpleciona pośród te kółka, same zdjęcia dziewczyn – są po prostu genialne.

Co mi się nie podoba?

Tekstura nagłówka. Wydaje mi się, że o wiele ładniej wyglądałoby to bez zaznaczonego tła – takie wycięte poszczególne elementy, które dopasowałyby się dopiero do ogólnego koloru, dzięki czemu wtapiałyby się w stworzony szablon.

17/20

Spisanie zeznań

Tutaj ewentualne błędy w tekście, których nie spodziewam się wiele.

Wejście do komnaty śmierci

Pragnę cię zaprosić – skoro już wystąpił bezpośredni zwrot do czytelnika, to napisałabym to z dużej litery;

zjeść twój mózg – to samo, co wyżej;

coś swojego, własnego. Powstało to... coś – powtórzenie;

Chcę cię wykorzystać

Witam was – duża literka?;

Cóż, ocenianie tego podpunktu od początku wydawało mi się bezsensowne, biorąc pod uwagę minimalną ilość tekstu w każdej notce. No ale, żeby nikt się nie czepiał, że nie ma – voila! Nie licząc faktu pisania bezpośrednich zwrotów do czytelnika raz z małej, raz z dużej litery, przy czym jestem zwolenniczką tego drugiego rozwiązania, nie było tak naprawdę żadnych potknięć.

9,5/10

Przeszukiwanie kieszeni

Najpierw lewa strona – widzę tam odnośnik do sondy zorganizowanej przez autorki bloga oraz ładny opisik opiewający ten zagadkowy link (nie powiem na kogo oddałam głos).

Mam wrażenie, że ta zachęta do przeglądania jest strasznie w gaolowskim stylu – chodzi mi właściwie o to, iż więzienie jakoś tak kojarzy mi się z tymi zagadnieniami i cały czas miałam odczucie powiązania tekstu oraz grafiki z naszą ocenialnią. Ale to tylko moje chore emocje.

Teraz ta bardziej rozbudowana część strony.

Na plus działają oczywiście urozmaicone nazwy – to nie są po prostu zakładki nazwane „Regulamin”, „Autorki”, ale odnoszące się do tematu przewodniego. To dopasowanie jest naprawdę ciekawe.

Akt zgonu to takie krótkie zasady pisania komentarzy, zamawiania grafiki i jej pobierania. Fajne jest zaaranżowanie tego wszystkiego, nie ma takiego natłoku, regulaminy nie mają piętnastu punktów i stu podpunktów, tylko w kilku zdaniach jest napisane co, jak, kiedy i dlaczego.

Zakładka umarli okazuje się być spisem blogów współpracujących, buttonów ocenialni i katalogów. Kurde, tutaj znowu mam tą estetykę, brak niespójności, każdy adres jest tak samo zatytułowany, ustawiony button, dzięki czemu istnieje jedna wielka całość. Ten brak błędów i potknięć zaczyna mnie irytować (nie mam się nad czym poznęcać)…

Mordercy… Czyli po prostu autorki bloga: DepressedSuicide oraz Cuddly (jednej z was chyba mi tutaj brakuje). Bardzo podobają mi się opisy, które stworzyłyście na potrzeby tej podstrony, chociaż nie spodziewałam się, że (do DepressedSuicide) masz dwanaście lat. Piszesz bardzo dojrzale, a grafika, którą tworzysz jest mroczna, ale piękna. Chylę głowę.

Cieszę się, iż moje domysły dotyczące adresu w miarę się sprawdziły. W apokalipsie mam wytłumaczone te najważniejsze elementy strony.

Kredyty – uwielbiam, jak autorzy szablonów potrafią wypisać wszystkie źródła grafik. To jest naprawdę fajne, że liczą się z pracami i czasem innych.

Kolejne zakładki dotyczą poszukiwanych inspiracji, miejsca na spam, buttonu oraz innych blogów, gazetek, na których napisano o Waszym tworze.

Tak się zastanawiam, czy czegoś nie brakuje, czy czuję jakiś niedosyt dodatkowych informacji. Aczkolwiek wydaje mi się, że wszystko zostało odpowiednio ujęte.

10/10

Indywidualizm

Cieszę się na ten punkt, ponieważ jest to coś, czego Wam nie można zarzucić. Grafika, którą tworzycie jest różnorodna – szablony nie wyglądają identycznie, każda z Was ma swój własny wypracowany styl, dzięki czemu nie jest monotonnie. Nie posiadacie żadnej regularności, tworzycie, bo chcecie i nikt Was do tego nie zmusza. To widać w publikowanych pracach. Nie byłam zachwycona wszystkimi – to logiczne, nie każdy uwielbia mroczne grafiki, ale do niektórych mnie przekonałyście. Ja miałam ocenić warsztat, techniki, jakieś takie ogólne duperele – sam sens wielu być może znacie tylko Wy. Ja jestem zauroczona, uwiodłyście mnie szablonami.

7/7

Wyrok

Punkt za adres – strasznie mi się podoba, pomimo pewnej trudności z nim związanej. Drugi – za szablon główny – jestem zachwycona. Trzeci – styl tworzonych przez Was grafik. Czwarty – cholerna estetyka widoczna na stronie.

4/5

Razem: 65 punktów – Uniewinnienie

Idealnie na ten wariant kary, punkt mniej i byłoby warunkowe.

Nersi uśmiechnęła się przez łzy. Dlaczego płakała? Bo właśnie kichnęła tak, że uruchomiły się jej kanaliki z wodą, potrzebne do rojenia tych bezsensownych kropel łez. Wydmuchała nos, zastemplowała ciemnoniebieskie akta i odłożyła na róg biurka, żeby Benek* mógł zabrać je, gdy będzie miał chwilę czasu.

*To mój duch, oczywiście ;]