[076]. Ocena: avengers-disassembled

   Wanilia odłożyła na bok czytaną książkę, wsuwając między strony kolorową zakładkę. Czuła się nieco podle, czytając już szóstą książkę, gdy w szufladzie jej biurka czekała na nią "Lalka", ale nijak nie mogła się za nią zabrać. Zamiast tego sięgnęła po akta jednego z więźniów, włożyła słuchawki w uszy i zaczęła wystukiwać rytm długopisem, zagłębiając się w dokument.

Oskarżony: avengers-disassembled
Oskarżająca: wanilia.

Pierwsze wrażenie:

   Adres angielski i - bądźmy szczerzy - mało kreatywny. Avengers Disassembled to tytuł komiksu, a dokładniej jest to crossover - czyli (dla tych, którzy się tym po prostu nie interesują) - sytuacja, w której dochodzi do spotkania bohaterów różnych komiksów. Z jednej strony mnie przyciąga, bo ogólnie lubię komiksy Marvela, a i film przypadł mi do gustu. Z drugiej jednak strony, nie ma tutaj Twojego własnego wkładu. Jasne, rozumiem, że nie dasz adresu "wielka-magiczna-milosc", skoro to blog o superbohaterach, jednakże... Po prostu zero kreatywności.
   "Gdzieś tam może i jest prawda, ale kłamstwa tkwią w naszych głowach." - jest cudzysłów, jest autor... Nie mam się do czego przyczepić. Słowa tego cytatu zaciekawiły mnie i - no cóż - trafiły do mnie. Zapewne to dlatego, że lubię Terry'ego Pretchetta. Tym mnie kupiłaś.

   Wchodzę na bloga i przyglądam się grafice. Wygląda dość dobrze, zapowiada się więc ciekawie.

5,5/10

Ubiór więźnia:

   Króluje u Ciebie fiolet, bardzo przyjemny dla oka; głęboka barwa świetnie kontrastuje z jasnym tłem bloga właściwego, ale nie razi to po oczach. Również czcionki utrzymane w podobnych odcieniach - od niebieskiego, do fioletowego. Nic specjalnie się nie wyróżnia  ale też nic się nie zlewa - zachowałaś odpowiedni balans między kolorami.
   Jak łatwo się domyślić, w nagłówku znajdziemy głównych bohaterów. Mamy więc Iron Mana, Kapitana Amerykę,  Thora,  Sokole Oko, Czarną Wdowę, Hulka i Fury'a. Niektóre postacie wydają się być strasznie przerysowane i zniekształcone (chociażby Natasha Romanoff), co wygląda nieco prześmiewczo. Nie mam pojęcia, czy jest to czysty przypadek, wpadka przy pracy grafika czy może nawiązanie do komiksu, ale jestem pewna, że Czarną Wdowę wzięto z plakatów promujących film "Avengers" i tam wyglądała znacznie lepiej.
   Nagłówek ładnie przycięty, z odrobiną "dymu" wyłaniającego się z dołu i z napisem: The Avengers Disassembled - czyli w sumie powielenie adresu.
7,5/10

Analiza treści:

Prolog  
   Wade Deadpool, serio? Cudownie, naprawdę cudownie! Cieszę się, że postanowiłaś go wprowadzić, bo bardzo lubię tę postać. Czytało się przyjemnie - spora dawka wisielczego humoru, były też opisy... Spodobał mi się sposób, w jaki opisałaś zniszczenia w Nowym Jorku, ale szkoda, że nie pociągnęłaś tego dalej - mogłaś nieco bliżej przedstawić miasto po tej "katastrofie", a może i nawet napisać coś o florze Nowego Jorku?
   Podoba mi się też to, jak poprowadziłaś rozmowę między Deadpoolem, a barmanem Borisem. Przedstawiasz, jak całe to zamieszanie widzą zwykli, niewiele wiedzący ludzie, jak rząd stara się zamydlić oczy mieszkańcom... Tak, to całkiem realne i prawdopodobne.
   Prolog zdecydowanie przypadł mi do gustu; zainteresowałaś mnie już samym wstępem i z niecierpliwością sięgnę po rozdział pierwszy. Ach, i jeszcze nadmienię, że (naprawdę nie mam pojęcia dlaczego) w pewien sposób wzruszyła mnie końcowa wypowiedź Wade'a.


Rozdział I 
   Rozdział zdecydowanie udany. Opisy miejsca, tego dymu, kurzu, zachowań ludzi... Naprawdę świetne! Bardzo realne i napisane w plastyczny sposób, więc nie ma tutaj mowy o tym, że trudno sobie cokolwiek wyobrazić. Nawet widziałam tę muchę na ramieniu Starka, która pocierała swoje przednie kończyny. Ktoś mógłby uznać, że Twoje opisy są za długie, ale z całą pewnością ja nie jestem tą osobą. Ba! Jak dla mnie, Twoje rozdziały mogłyby składać się tylko z opisów, a i tak bym się nie nudziła, bo naprawdę świetnie operujesz słowem.
   Jestem zła na Thora i resztę, że tak po prostu się zmyli. Co tam, że rozwalili połowę miasta i mogliby chociaż pomóc uprzątnąć ten syf. Jestem ciekawa, czy Kapitan Ameryka po prostu, ot tak się zmęczył i pojechał na wakacje, czy może za jego zniknięciem stoi zarząd? Ugh, strasznie irytuje mnie Makepeace, ale taka jego rola. Do Starka też nie pałam wielką sympatią, jakoś niespecjalnie przypadł mi do gustu. Mimo to podziwiam Twój talent do stwarzania bohaterów - nie są oni płascy i jednowymiarowi, i zdecydowanie różnią się od siebie, a to dobrze.

Rozdział II
   Nie mam zielonego pojęcia, jak to robisz, ale jestem pod wrażeniem kreacji bohaterów, naprawdę. Postać Starka jest bardzo rzeczywista, choć on sam strasznie mnie irytuje. Rozumiem, że chce to wszystko rozwiązać i wyplątać się z tego całego bagna, że chce uratować Pepper, ale... Jezu, czy on musi uprawiać namiętny seks z Emmą? To znaczy, do końca nie wiemy, czy to zrobił, ale zapewne tak, bo jaki facet oparłby się Frost? Mimo tego, to, jak operujesz słowem i prowadzisz wyobraźnię czytelnika - jest niesamowite. Gdyby rozdziały były jeszcze dłuższe (a długie są) miałabym naprawdę wrażenie, że czytam książkę - i to całkiem dobrą.
   Cieszę się, że w końcu opuścili szpital. Akcja zacznie się w końcu bardziej rozwijać i mam nadzieję, że pojawi się reszta bohaterów - jestem niezmiernie ciekawa jak wykreujesz Kapitana Amerykę. No dobrze, ale i tak jestem najbardziej ciekawa, jak pójdzie cała ta operacja z SHIELD - nie wiem czemu, ale czuję, że wkrótce pojawi się mój ulubiony Loki.
   Bohaterów, jak na razie, może dużo nie ma, ale ja jestem zachwycona Emmą. Jest cudowna! Pełna sarkazmu i ironii, inteligentna, zdecydowanie zabawna i w pewien sposób "zła". Cudna!

   Nie robisz wielu błędów. Niesamowicie operujesz słowem, masz bogate słownictwo, pobudzasz wyobraźnię czytelnika, urzeczywistniasz bohaterów, malujesz całą scenerię w tak cudowny sposób, że nie sposób Cię nie podziwiać.
   Ja lubię superbohaterów, tak więc taka tematyka jak najbardziej mi odpowiada. W dodatku piszesz tak, że nawet nie trzeba znać fabuły i losów poszczególnych postaci, by orientować się w sytuacji.
18/20

Spisanie zeznań:

Prolog
"(...) mijał wrak samochodu, z jakimś śmierdzącym trupem w środku (...)" - bez przecinka.
"W lokalu wybita była jedna szyba, był też niemalże całkowicie pusty, ale za barem siedział ten sam co zwykle rosły barman z gęstą, rudą brodą. Deadpool był pewien (...)" - powtórzenia.

Rozdział I
"Warunki zdecydowanie nie należały do sterylnych, jednak nawet tu leżeli ludzie, pod ścianami, na materacach, karimatach i rozkładanych łóżkach, a nawet na zwykłych kocach." - powtórzenie.
"Pomieszczenie, w których powinna się znajdywać Frost, okazało się izolatką, i, ku zdziwieniu Starka, nie zmieniło swojego przeznaczenia." - "którym", bez przecinka po "izolatką".
"Uczucie, które ogarnęło Starka polegało (na) dziwnym złudzeniu, że cały jego organizm na chwilę zamarł – serce zatrzymało się w połowie skurczu, krew się zatrzymała, reaktor przygasł, (...)" - zgubiłaś słówko, powtórzenia.

Rozdział II
"Nie był to dobry żart, ale kiepski wisielczy humor poprawiał samopoczucie." - przecinek po "kiepski".
"Urządzenie migotało, jednak obraz ustabilizował się po minucie, tak że mogli spojrzeć prosto w przystojną twarz Stevena Rogersa, (...)" - przecinek przed "że", nie przed "tak"."- Kilka dni temu jakiś wojskowy bałwan ogłosił, że (za) tym wszystkim stoją mutanci." - zgubiłaś wyraz. 

   Błędy to zazwyczaj powtórzenia. Czasem gubisz słowo, co jest zapewne spowodowane pośpiechem. Jak na tak długie rozdziały, ilość błędów jest zaskakująco mała. Budujesz długie, podrzędnie złożone zdania, nad którymi czasami trzeba nieco dłużej pomyśleć, by nie pogubić się w tym, co chciałaś przekazać - sądzę, że jeśli rozbiłabyś je na dwa osobne, czytelnik miałby ułatwione zadanie, a całość nie straciłaby zbyt wiele.
8,5/10


 Przeszukanie kieszeni:

   Pięć zakładek znajduje się u góry, nad szablonem. Wygląda to - dla mnie - nieco dziwnie, bo przyzwyczaiłam się do tego, iż zakładki zazwyczaj znajdują się pod nagłówkiem  tudzież w którejś kolumnie. Z lewej strony zamieściłaś Aktualności, Spis treści, Credits oraz Obserwatorzy. Miło widzieć, że wszystko jest poukładane i ma swoje miejsce. Zajrzyjmy zatem do zakładek:
Linki - podzielone na kilka osobnych kategorii, co pozwala na utrzymanie porządku i ładu. W spisie ocenialni zmienia się kolor linków, co nie wygląda dobrze. Radziłabym także na bieżąco uaktualniać te spisy, bo niektóre strony już nie istnieją.

O fanfiction - wyjaśniłaś, czego możemy spodziewać się, czytając Twoją twórczość, a także podałaś kilka istotnych informacji. Nic dodać, nic ująć.
Dodatki - z góry poinformowałaś, że są to rzeczy niekonieczne potrzebne, ale wstawiłaś je, bo ktoś Ci tak poradził. Cóż, już sam widok odnośnika do sekcji: Bohaterowie mnie odpycha, naprawdę. Nienawidzę tej zakładki, uważam ją za zdecydowanie niepotrzebną - czytelnik wszystkiego dowie się, czytając opowiadanie. Koniec, kropka. (Aczkolwiek opis Hanka mnie rozbawił). Dalej mamy podkład muzyczny. Nie wiem, czy to wina mojej przeglądarki, czy jak, ale nie mogę go odsłuchać - tam, gdzie powinien mi się on wyświetlić, mam długi czarny prostokąt, nic więcej. A szkoda. Z kolei Ciekawostki podobają mi się bardzo. Jest to dość innowacyjny pomysł i zdecydowanie dobry. Widząc napis pisany tzw. "trawką" nieco się przeraziłam, ale czytając to, co umieściłaś w  MaSkOtKa BlOgAsKa wszystko nabrało sensu, a Twoje dziwne poczucie humoru naprawdę mi nie przeszkadza.
O autorze - och, ja też kochałam się w Loganie i w Starku! Cóż, poniekąd też mi to zostało do dziś. Z tym pytonem to mnie nieco przeraziłaś, zresztą szmatkowe koty i szczury też nie brzmią zachęcająco, ale zdecydowanie podoba mi się Twój opis. No, i to zdanie: "Kiedyś planowałam osiedlić się w Nowym Jorku, teraz planuję Edynburg - rzadziej niszczą go kosmici i Godzille." - trudno się nie uśmiechnąć.
Spamownik
9/10


Indywidualizm:

   Trudno mi to ocenić. Właściwie wszystko, z czego korzystasz, zostało już wymyślone. Bohaterowie, wcześniejsze wydarzenia, miasto, w którym rozgrywa się akcja... Mimo wszystko, tworzysz swoją własną historię dla Tony'ego i reszty.
   Poza tym, naprawdę cieszę się, że zgłosiłaś się do oceny i to właśnie do mnie - uwielbiam superbohaterów, a raczej historii o nich mało w blogosferze. W związku z tym, zdecydowanie jesteś oryginalna. Zwłaszcza, że tak jak ja, uważasz, że rozwalenie połowy Manhattanu nie jest w porządku.
6/7

Alibi:

    Zdecydowanie należy Ci przyznać to, że: jest u Ciebie porządek, że piszesz z sensem i na temat, że tworzysz bohaterów na swój własny sposób i zdecydowanie masz talent. Och, i Twoja Emma jest cudna. Gdyby ona istniała naprawdę, z wielką chęcią bym chociaż spróbowała ją poderwać.
4/5

Razem: 58,5
Wyrok: Zwolnienie warunkowe
Od oceniającej: Zgłosiłaś się ponad miesiąc temu. Bardzo przepraszam, za moją opieszałość - mam nadzieję, że jesteś zadowolona z oceny.

  - Sam, rusz się! - Krzyknęła Wanilia do chłopaka, który właśnie przykręcał nową tabliczkę na jej drzwiach.
  - Hm? - mruknął, trzymając w ustach śrubokręt.
  - Zanieść tę teczkę do celi 312B i wypuść biedną Irenę.
  - W porządku - odpowiedział z uśmiechem, odbierając od zastępczyni dokumenty i kierując się do wyjścia.
  - I... Sam? - Dodała Wanilia, zerkając na niego znad kolejnych aktów. - Mógłbyś się ogolić.